Nijestee wilde muren, deuren en kozijnen van woongebouw de Damsterborg in de Oosterparkwijk opnieuw schilderen. De tien jaar oude muurschildering in de entree moest daarom een opknapbeurt krijgen. Kunstenaar van het eerste uur – Rachel van Balen – had het idee om een volledig nieuwe muurschildering te maken. Zowel Nijestee als bewoners vonden het goed en ze zijn enthousiast over het eindresultaat.
We zitten in de huiskamer van Hein, uitkijkend over het noordoosten van Groningen richting de markante Tasmantoren. Hein is druk in de weer met thee en Groningerkoek, terwijl medebewoonsters Frieda en Foekje al beginnen te vertellen. Kunstenaar Rachel zit rustig op de bank en voelt zich thuis. Ze kreeg dan ook op de eerste dag dat ze aan het werk ging een sleutel van Hein, zodat ze van zijn toilet gebruik kon maken. Hein: “Ik bezit wat mensenkennis; ik zag Rachel en wist dat het goed zat.”
Frieda vertelt: “We wilden eigenlijk graag dat de schildering met allemaal vlinders, die er al was, opgeknapt zou worden. Rachel had echter het idee om idee om iets heel anders te maken. Ze kwam met drie kleurenschema’s, ook voor de kozijnen enzo die Nijestee moest schilderen. Ik heb toen een handtekeningenactie georganiseerd: de meeste stemmen golden.” Rachel vult aan: “Toen de schilders eerst de muren gingen verven, haalden ze per ongeluk de kleuren door elkaar. Foutje! Maar het pakte eigenlijk heel goed uit. Mooi dat zoiets spontaan ontstaat, zonder dat je daar invloed op hebt!” Rachel heeft iets neutraals, vrolijks en positiefs geschilderd, waarin bewoners van verschillende culturele achtergronden zich konden vinden.
“Lovenswaardig: Nijestee zoekt met zorg een Groninger kunstenaar uit.”
Rachel: “Hoewel het vrij koud was in het vroege voorjaar, kreeg ik een warm onthaal hier; niet alleen van Hein. Zo kreeg ik van een bewoner heerlijke thee en exotische zoete lekkernijen. Ook van andere bewoners heb ik vaak te drinken gekregen. Met Frieda en Foekje, maar ook veel anderen, heb ik heel wat praatjes gemaakt. En Frieda was mijn contactpersoon, dus ook in het voortraject heb ik met haar overlegd.”
Foekje is blij met de schildering, maar… Met instemming van Frieda en Hein noemt ze een paar dingen die dwars zitten. In grote lijnen komt het erop neer dat er in de communicatie tussen bewoners en Nijestee wat verbeterd kan worden. Misschien dat dit interview wel een aanzet geeft tot het oprichten van een bewonersvereniging. Dat maakt de communicatie namelijk gemakkelijker, zowel voor Nijestee als de bewoners.
Foekje, Frieda en Hein zijn behalve kritisch ook tevreden met recent onderhoud. En realistisch; Hein begrijpt als ex-woningbezitter ook de andere kant: dat het een hele opgave is voor Nijestee om alles bij te houden. Over Pimp je Plek is hij vol lof: “Je kunt ook een schildersbedrijf inhuren en alles ‘keurig wit’ laten sausen. Maar nee: ze zoeken met zorg een Groninger kunstenaar uit. En die mag in overleg met de bewoners in alle vrijheid aan de slag. Het resultaat mag er zijn!”
Rachel maakt veel muurschilderingen, zowel binnen als buiten. In opdracht van bedrijven, organisaties en particulieren. Maar ook maakt ze schilderijen, die ze regelmatig ook weet te verkopen. Ze werkt met grafische elementen, waarbij ze met kleuren, contrasten en dieptes spanning creëert tussen abstractie en herkenbaarheid.
Rachel: “Eerlijk gezegd was ik tien jaar geleden niet helemaal tevreden met de vlinders. Het is dan ook een moeilijke ruimte, met veel breuklijnen. Destijds kon ik het niet oplossen, maar nu wel. De schildering van nu is rustiger, het is meer één geheel.” Hein beaamt dit: “Ja, het is harmonieuzer. En het roodborstje op het bordje naast de lift is favoriet!”
FAVORIET”
Nijestee wilde muren, deuren en kozijnen van woongebouw de Damsterborg in de Oosterparkwijk opnieuw schilderen. De tien jaar oude muurschildering in de entree moest daarom een opknapbeurt krijgen. Kunstenaar van het eerste uur – Rachel van Balen – had het idee om een volledig nieuwe muurschildering te maken. Zowel Nijestee als bewoners vonden het goed en ze zijn enthousiast over het eindresultaat.
We zitten in de huiskamer van Hein, uitkijkend over het noordoosten van Groningen richting de markante Tasmantoren. Hein is druk in de weer met thee en Groningerkoek, terwijl medebewoonsters Frieda en Foekje al beginnen te vertellen. Kunstenaar Rachel zit rustig op de bank en voelt zich thuis. Ze kreeg dan ook op de eerste dag dat ze aan het werk ging een sleutel van Hein, zodat ze van zijn toilet gebruik kon maken. Hein: “Ik bezit wat mensenkennis; ik zag Rachel en wist dat het goed zat.”
Frieda vertelt: “We wilden eigenlijk graag dat de schildering met allemaal vlinders, die er al was, opgeknapt zou worden. Rachel had echter het idee om idee om iets heel anders te maken. Ze kwam met drie kleurenschema’s, ook voor de kozijnen enzo die Nijestee moest schilderen. Ik heb toen een handtekeningenactie georganiseerd: de meeste stemmen golden.” Rachel vult aan: “Toen de schilders eerst de muren gingen verven, haalden ze per ongeluk de kleuren door elkaar. Foutje! Maar het pakte eigenlijk heel goed uit. Mooi dat zoiets spontaan ontstaat, zonder dat je daar invloed op hebt!” Rachel heeft iets neutraals, vrolijks en positiefs geschilderd, waarin bewoners van verschillende culturele achtergronden zich konden vinden.
“Lovenswaardig: Nijestee zoekt met zorg een Groninger kunstenaar uit.”
Rachel: “Hoewel het vrij koud was in het vroege voorjaar, kreeg ik een warm onthaal hier; niet alleen van Hein. Zo kreeg ik van een bewoner heerlijke thee en exotische zoete lekkernijen. Ook van andere bewoners heb ik vaak te drinken gekregen. Met Frieda en Foekje, maar ook veel anderen, heb ik heel wat praatjes gemaakt. En Frieda was mijn contactpersoon, dus ook in het voortraject heb ik met haar overlegd.”
Foekje is blij met de schildering, maar… Met instemming van Frieda en Hein noemt ze een paar dingen die dwars zitten. In grote lijnen komt het erop neer dat er in de communicatie tussen bewoners en Nijestee wat verbeterd kan worden. Misschien dat dit interview wel een aanzet geeft tot het oprichten van een bewonersvereniging. Dat maakt de communicatie namelijk gemakkelijker, zowel voor Nijestee als de bewoners.
Foekje, Frieda en Hein zijn behalve kritisch ook tevreden met recent onderhoud. En realistisch; Hein begrijpt als ex-woningbezitter ook de andere kant: dat het een hele opgave is voor Nijestee om alles bij te houden. Over Pimp je Plek is hij vol lof: “Je kunt ook een schildersbedrijf inhuren en alles ‘keurig wit’ laten sausen. Maar nee: ze zoeken met zorg een Groninger kunstenaar uit. En die mag in overleg met de bewoners in alle vrijheid aan de slag. Het resultaat mag er zijn!”
Rachel maakt veel muurschilderingen, zowel binnen als buiten. In opdracht van bedrijven, organisaties en particulieren. Maar ook maakt ze schilderijen, die ze regelmatig ook weet te verkopen. Ze werkt met grafische elementen, waarbij ze met kleuren, contrasten en dieptes spanning creëert tussen abstractie en herkenbaarheid.
Rachel: “Eerlijk gezegd was ik tien jaar geleden niet helemaal tevreden met de vlinders. Het is dan ook een moeilijke ruimte, met veel breuklijnen. Destijds kon ik het niet oplossen, maar nu wel. De schildering van nu is rustiger, het is meer één geheel.” Hein beaamt dit: “Ja, het is harmonieuzer. En het roodborstje op het bordje naast de lift is favoriet!”
Tekst: Jeroen Tollenaar
Foto's: Siese Veenstra
.jpg)
