Catharina Nieuwenhout is een veelzijdige kunstenares. Ook is ze een bewoonster van de Godekenheerd in Beijum. We spreken haar om beide redenen. Want zij heeft een kunstwerk gemaakt op het pleintje waaraan zij woont. Catharina: “Ik wou iets maken waarvan de mensen vrolijk worden, want dat vind ik belangrijk.” De enorme muurschildering met allerlei verschillende bloemen fleurt de straat op.
“Ik woon hier pas sinds februari, het viel me meteen op hoeveel grote, kale muren hier zijn. Dat kan gezelliger, vond ik”, aldus Catharina. “De cultuurcoach van VRIJDAG wees me op het project Pimp je Plek van Nijestee. Nou, daar waren ze zo enthousiast dat ik er meteen mee aan de slag kon! Dat kwam goed uit, want dan kon ik er in de – droge – zomer aan werken. Het is me zo goed bevallen, dat ik er nog wel meer wil maken in deze wijk. Kale muren genoeg!”
Catharina moest even zoeken naar de wijze waarop ze de klus ging aanpakken. “Ik ben een veelzijdig kunstenares: ik schilder tuinen en portretten, ik ben graficus, ik maak etsen in zink- en houtdruk, ik doe projecten en ik ben docent. Maar een muurschildering was nieuw voor mij, dus ik heb wel hulp gevraagd aan iemand die wist welke soorten en kleuren verf ik moest gebruiken.” Ze vertelt verder: “Eerst heb ik een compositie gemaakt, maar die is in de loop van de tijd aangepast, omdat er meer bloemen bij kwamen. Ook heb ik gebruik gemaakt van de regenpijp en de brievenbussen, ze maken onderdeel uit van de schildering. De aanpak is een beetje als in Afrikaanse kunst: wat belangrijk is, is groot en opvallend. De rode draad is natuurlijke schoonheid, mensen hebben dat in zich. De vrouw op de voorgrond ziet dat.”
“De rode draad is natuurlijke schoonheid; mensen hebben dat ook in zich.”
Voor Catharina is dit werk op meerdere manieren belangrijk. Ze heeft een lastige tijd achter de rug en is weer in staat om wat grotere dingen aan te kunnen. Letterlijk: dit is een kunstwerk van 27 vierkante meter! Ze vindt het ook van belang om verbinding te creëren. “In deze tijd zijn mensen op zichzelf gericht, ze doen dingen niet samen. Op dit werk zitten mensen samen op een bankje een spel te doen. Dat gebeurt bijvoorbeeld op Curaçao, waar mannen samen domino spelen, op straat. Het zou mooi zijn als zoiets hier op de Godekenheerd ook gebeurt. Maar ach, ik ben een onverbeterlijke romanticus.”
Er is nog meer in de muurschildering dat mensen verbindt. Catharina is bij zoveel mogelijk buren langs geweest, en heeft iedereen gevraagd welke bloem belangrijk was. Daar kwam van alles uit, waardoor het een heel persoonlijk werk is geworden. Een man bracht de orchidee in; de bloem die zijn overleden vrouw zo mooi vond. Een vrouw ging door een veranderingsfase, zij vroeg om een vlinder. De cactus, de palmboom en de kolibrie verwijzen naar diverse culturele achtergronden. Dat geldt ook voor het koolzaad: typisch Gronings. En de tulp, die symbool staat voor Nederland. Zo is het een heel persoonlijk portret van de multiculturele buurt geworden.
Catharina besluit: “Dit kunstwerk betekent veel voor mij. Toen ik hier kwam wonen, zag ik allemaal onbekende mensen waarmee ik eigenlijk geen contact durfde te maken. Nu heb ik een paar weken op de hoogwerker gestaan en heb ik met de meeste mensen kennis gemaakt. Ik heb zelfs een heel lief cadeau gekregen omdat ze het zo mooi vonden worden! Ik voel me nu veiliger; de buurtbewoners blijken allemaal gewoon mensen te zijn.”
.jpg)
