Wie wel eens over de Ring-Noord van Groningen rijdt kent het gebouw ongetwijfeld: De Helix. De negenhoekige, groen-witte woontoren (70 meter hoog, 22 etages) is speciaal bedoeld voor jongeren van 18 tot en met 27 jaar en huisvest 222 mensen. Een van hen is Melissa (25), studente Social Work aan de Hanzehogeschool én onderneemster: "Ik heb hier alles voor mezelf: ideaal.”.
Samen met nog 221 anderen behoort Melissa tot de pioniers van de in februari 2020 opgeleverde Helix. Tot de állereerste bewoners behoren betekende in dit geval ook dat ze zelf nog de vloer en muren van bekleding moest voorzien. Een hele klus, maar gelukkig kreeg ze hulp. Onder andere van haar vader en ook kwam haar vriendin met goede interieurideeën, (lachend): "Die heeft daar meer kijk op dan ik”. En zo is er naast witte wanden nu ook een petrolkleurige muur met okergele gordijnen. En inderdaad, dat werk erg goed.
Voordat Melissa naar De Helix verhuisde woonde ze in de binnenstad van Groningen, in een huis aan de Nieuwe Boteringestraat. "Daar deelde ik de keuken en de badkamer. Dat was soms best een gedoe. Daarnaast woonde ik toen drie hoog, dus ik moest altijd zes trappen op. Vanwege mijn heupafwijking was dat niet altijd even handig.” Dus ze startte een zoektocht naar een ander onderkomen. Via WoningNet kwam toen De Helix in beeld: "Dat leek me ideaal: alles voor mezelf én er zit natuurlijk een lift in het gebouw. Toen bleek ik ook nog eens genoeg punten te hebben, en heb ik gereageerd.” Daarna leek het erop dat ze de studio kon betrekken, maar dat ze dat moest doen zonder hem van te voren te kunnen bezichtigen. “Er bleek al een kijkmoment te zijn geweest, maar die had al plaatsgevonden voordat ik via WoningNet had gereageerd. Dat was voor meer mensen zo en toen is er toch nog een kijkdag georganiseerd. Daarna wist ik het zeker”. Bij het contract ondertekenen en ophalen van de sleutels had Nijestee nog een bijzonder extraatje: een emmertje met schoonmaakspullen. De subtiele hint ontging haar niet: "Het was wel duidelijk dat ze willen dat we het hier netjes houden!”
Ze woont met plezier in De Helix, aan het uiterste einde van de Bedumerweg. Een tuin mist ze wel, maar er zijn gelukkig genoeg alternatieven in de buurt: "Nijestee heeft hier een groene zone aangelegd boven de fietsenstalling, er is hier iets verderop een park met grote vijvers en het Noorderplantsoen is natuurlijk dichtbij.” Hoe aangenaam ook, het is ook een buurt waar ze niet zomaar met haar vriendin hand-in-hand over straat loopt, "Maar dat geldt ook voor het Bevrijdingsfestival, ook daar kun je zomaar een vervelende opmerking naar je hoofd geslingerd krijgen”. Ander nadeel is dat het gebouw soms nogal gehorig is: "Een bas van de buren dreunt echt wel door”. En de naastgelegen snelweg? Daar heeft ze dan weer verrassend weinig last van: "Zeker als de ramen dicht zijn hoor je het verkeer nauwelijks. Daarbij is het denk ik net zoals wanneer je langs het spoor woont; daar wen je aan.”
Per twee verdiepingen is er een gemeenschappelijke ruimte in De Helix, daar moet nog invulling aan worden gegeven: "Een tafeltennistafel of een biljarttafel zou wel heel gaaf zijn”. En een nog grotere wens: "Dat we van het dak gebruik zouden kunnen maken. Vanaf daar heb je namelijk het allermooiste uitzicht over de stad”.
.jpg)
