Mevrouw Foekens Drenth woont ruim acht jaar in haar huis in Lewenborg. Vorig jaar werd haar hele woning verduurzaamd door Nijestee. Hoe heeft zij het proces, van begin tot eind, ervaren?
Aan haar keukentafel denkt mevrouw Foekens Drenth terug aan de werkzaamheden in haar wooncomplex ‘Het Stuurhuis’ in Lewenborg: “Wanneer zijn ze eigenlijk begonnen? Ja, dat was in de nazomer van 2018. Ze zijn hier maanden bezig geweest – niet alleen hier, maar in het hele complex. En ook buiten natuurlijk, dat is ook wel erg mooi geworden. Hierbinnen zijn nieuwe ramen gekomen, een nieuwe voordeur en de afzuiging is iets veranderd, maar verder zie je er eigenlijk niet zoveel van”, vertelt ze lachend. “De kleuren van de deuren mochten we zelf uitzoeken en de vloerbedekking op de gang ook.”
“De kleuren van de deuren mochten we zelf uitzoeken en de vloerbedekking op de gang ook.”
Voorafgaand aan de werkzaamheden werd mevrouw Foekens Drenth regelmatig op de hoogte gesteld. 'Ik heb een hele hoop brieven gekregen – als er dit weer was, dat er dat weer was. En ook tijdens de werkzaamheden werden we altijd van tevoren gewaarschuwd, dus ze kwamen nooit onverwacht langs. Zo kon je er ook rekening mee houden.” Ook tijdens werkzaamheden wist mevrouw Foekens Drenth waar ze aan toe was: “Toen de ramen eruit gingen ben ik beneden in de conversatiezaal gaan zitten. Daar gaan we meestal 's morgens koffiedrinken met wat mensen. In de huiskamer hebben ze toen een lange loper neergelegd. Ook moest hier alles zo'n beetje aan de kant.”
Gelukkig waren de werklui die mevrouw Foekens Drenth over de vloer kreeg zeer behulpzaam: “Die jongens, echt waar... ze hielpen overal mee. Zo had ik planken in de keukenkast die niet goed pasten en toen kwam er direct een timmerman die er een stukje af zaagde. Ook had ik een keer een fles ammoniak die ik niet open kon krijgen en toen vroeg ik of hij even kon helpen. En ja hoor, echt... wat je ook vroeg! Het was ook wel gezellig hoor, dan stond er weer dit in de gang, dan stond er weer dat. En ze waren altijd in voor een praatje, hele leuke gasten waren dat.”
Toch bleven de werkzaamheden in het complex waarin mevrouw Foekens Drenth woont niet helemaal onopgemerkt: “We hebben hier best een tijdje in de rommel gezeten, dat heeft zeker een paar maanden geduurd. Bijvoorbeeld rond de kerstdagen, toen we net de conversatiezaal helemaal hadden versierd en ze met dikke buizen vol grijs spul kwamen, van die kleine korreltjes die onderin woningen worden gedaan. Ach vreselijk, je wil niet weten wat voor stofzooi dat was. Er zijn toen wel mannen gekomen die de zaal even goed onder handen namen.”
“Het is net een soort schoonmaak – je hebt de kans om even de hele boel te doen.”
Al met al is mevrouw Foekens Drenth tevreden met hoe de verduurzaming is gegaan: “Ik heb geen problemen gehad, beslist niet. Ja, je zit een tijdje in de rommel, maar ja, ik ben schippersvrouw geweest en aan boord had je zo vaak dat je in de rotzooi zat als je moest laden. Ach ja, het zij zo, daar kom je ook wel weer doorheen. Het moet altijd eerst lelijk worden voordat het mooi wordt, hè? Het is net een soort schoonmaak – je hebt de kans om even de hele boel te doen. Ik heb verder helemaal geen klagen hoor.”
Met alle aanpassingen hoopt mevrouw Foekens Drenth nog een tijdje in haar woning aan Roer te kunnen blijven wonen: “Ik heb hier altijd met plezier gewoond, en als het even kan, blijf ik hier ook nog wel een poosje. Straks wordt alles weer groen en als ik dan uit het raam kijk is het net alsof ik in een bos woon. Het is niet groot – ik heb ook maar één slaapkamertje, maar ik heb het hier echt naar mijn zin. Je hebt een winkelcentrum dichtbij, de bushalte is hiernaast... ik reis ook nogal veel – naar Amsterdam, Terneuzen of Nijmegen –, maar ik ben altijd weer blij dat ik naar huis ga.”
Tekst: Karlijn Vermeij
Foto: Siese Veenstra
.jpg)
