Vroeger kwam ze dagelijks met haar brommer langs Kostverloren om naar haar werk te gaan. Mevrouw Huisman had destijds echter niet kunnen weten dat ze er ruim 47 jaar zou wonen met haar man.
“Wij wonen al 44 jaar in de Gerard Doustraat. Daarvoor woonden we drie jaar in de Meindert Hobbemastraat, hier vlakbij. Die 47 jaar gaat zo snel voorbij, dat heb je niet eens in de gaten”, vertelt mevrouw Huisman aan een rijk gedecoreerde eettafel. “Hoewel dit al een heel oud huis is, zo'n 80 jaar oud, hebben we bijna nooit iets stuk gehad. En met zo'n grote tuin erbij... waar krijg je dat nog in de stad?”
Hoewel meneer en mevrouw Huisman de wijk niet kenden voordat ze er kwamen wonen, waren ze destijds blij dat ze in Kostverloren terecht konden. “In die tijd waren wij gelukkig dat je een woninkje had, je had niet veel keus”, herinnert meneer Huisman zich. “Toentertijd was dit een heel gewilde wijk. De mensen woonden er heel graag.” “Net zoals wij nu, eigenlijk”, geeft mevrouw Huisman toe.
In het huis aan de Gerard Doustraat kregen mevrouw en meneer Huisman twee zoons, die in de buurt goed konden spelen. De wijk is met speelgelegenheden en scholen niet alleen erg kindvriendelijk, maar ook goed bereikbaar. “Het is een heel fijne plek, je zit overal vlakbij. Je loopt zo naar de binnenstad om boodschappen te doen. En wanneer we gaan fietsen zijn we binnen een minuut de stad uit, de Onlanden in. Ja, wat wil je nog meer?”, lacht mevrouw Huisman blij.
Op de vraag of ze ooit heeft gedacht om te verhuizen, antwoordt mevrouw Huisman: “Als je het ergens goed hebt, moet je het ook goed houden, vind ik. Mijn man vroeg me wel eens of het me leuk leek om naar De Held te gaan, maar toen zei ik: ‘wat heb ik daar wat ik hier niet heb?’ Je weet wat je hebt, maar je weet niet wat je terugkrijgt als je vertrekt. Wij wonen hier gewoon heel prettig.”
Hoewel Kostverloren volgens het paar geen buurt is waar iedereen bij elkaar naar binnenloopt, heerst er wel een vertrouwde sfeer. Mevrouw Huisman: “Toen we hier kwamen, woonden er ook allemaal jonge koppels van onze leeftijd. Onze kinderen zijn hier geboren en wij wonen er allemaal nog steeds. Sommige van hen kennen we ruim 45 jaar. Tegenwoordig wonen er ook weer wat jonge gezinnen met kinderen, dat is wel heel leuk. We zijn elkaar nooit tot last en als er wat is, dan helpen we elkaar direct. Dat is echt noaberschap.”
Wanneer er problemen zijn met het huis, staat Nijestee volgens mevrouw en meneer Huisman direct op de stoep. Mevrouw Huisman: “Toevallig haperde vorige week het voordeurslot. We hebben direct gebeld en de volgende morgen zat er een nieuw slot in. Ook hadden we een lek in de douche, waardoor er een bruine vlek in het plafond zat. Toen hebben ze zelfs het plafond staan sauzen. Dat vind ik nou service van de zaak.” Meneer Huisman vult aan: “Dat zijn een van de weinige dingen waar we de woningbouw voor nodig hebben. We hebben altijd alles zelf gedaan”. Mevrouw Huisman knikt en concludeert: “We hopen dat we hier nog heel lang met z'n tweetjes mogen wonen.”
Tekst: Karlijn Vermeij
Foto's: Siese Veenstra
.jpg)
